Przydatne informacje

różnokolorowe płytki

Dobrze zaprojektowana oraz urządzona w odpowiedni sposób łazienka sprawia, że pomieszczenie staje się funkcjonalne i praktyczne. Zapraszamy do zapoznania się z przydatnymi informacjami, które ułatwią stworzenie wymarzonej łazienki.

Przy wyborze płytek należy kierować się nie tylko elementami estetycznymi: barwą, kolorem, czy strukturą powierzchni, ale przede wszystkim powinno uwzględnić się walory użytkowe:

parametry techniczne związane z zastosowaniem,
nakład pracy oraz koszty związane z konserwacją i utrzymaniem płytek w czystości.

Płytki podłogowe należy dobierać pod względem właściwości technicznych i cech odpowiednich do przewidywanych zastosowań, którym będą poddane w danym pomieszczeniu. W przypadku płytek podłogowych szkliwionych należy szczególną uwagę zwrócić na klasę ścieralności, która określa zakres ich zastosowania.
W zależności od odporności na ścieranie rozróżnia się płytki szkliwione w 0, 1, 2, 3, 4, 5 Klasie Ścieralności, gdzie:

Klasa 0 – płytki szkliwione tej klasy nie są zalecane do stosowania na podłogach.
Klasa 1 – pokrycia powierzchni podłóg, po których chodzi się w butach o miękkiej podeszwie lub boso i które nie są narażone na działanie materiałów ścierających (np. łazienka, pokój i sypialnia bez bezpośredniego wejścia z zewnątrz).
Klasa 2 – pokrycia powierzchni podłóg, po których chodzi się w obuwiu z podeszwami miękkimi lub normalnymi i które bardziej narażone są na niewielkie ilości brudu oraz materiałów ścierających (np. pokoje dzienne w mieszkaniach, z wyjątkiem kuchni, wejścia i pomieszczenia narażone na duży ruch).
Klasa 3 – pokrycia podłóg w pomieszczeniach o średnim natężeniu ruchu, po których chodzi się w butach z normalnymi podeszwami, a które narażone są na niewielkie ilości brudu, kurzu oraz materiałów ścierających (np. kuchnie, hole, korytarze).
Klasa 4 – pokrycia powierzchni podłóg, po których odbywa się normalny ruch, które narażone są na niewielkie ilości materiału ścierającego, lecz także warunki bardziej surowe niż w klasie 3 (np. wejścia, hotele, salony wystawowe, salony sprzedaży, czy kuchnie w pomieszczeniach handlowych) z wyłączeniem miejsc o szczególnie dużym natężeniu ruchu np. przed ladami, kasami.
Klasa 5 – pokrycia powierzchni podłóg narażonych na wzmożony i ciągły ruch pieszy, które narażone są na stałe wnoszenie materiału ścierającego (np. korytarze lotnisk, miejsca publiczne, centra handlowe, sale hotelowe itp.) Podłogi wyłożone płytkami szkliwionymi i polerowanymi zaleca się chronić przed zarysowaniem przez wyłożenie wycieraczek.

Gres polerowany jest bardziej śliski od innych materiałów wykończeniowych. Nie zaleca się stosowania na posadzki w miejscach, gdzie jest możliwość kontaktu z opadami atmosferycznymi.

Przed położeniem

Przed zamontowaniem, płytki należy sprawdzić pod kątem jednolitości odcienia wymiarów oraz płaskości i jakości powierzchni. W tym celu należy porównać płytki z różnych kartonów. Po zamontowaniu płytek reklamacje dotyczące wyżej wymienionych wad nie będą uwzględniane.

Po wyborze płytek należy sprawdzić zgodność oznakowań na każdym kartonie. Wybrana partia musi mieć jednakowe oznaczenia:

kalibru – różne oznaczenia dotyczące tego parametru są równoznaczne z różnicą rzeczywistych wymiarów płytki, której wymiar roboczy np. 30 × 30 jest taki sam;
odcienia – różnice w oznaczeniach tego parametru są równoznaczne z tym, że płytki z różnych kartonów różnią się nasyceniem barwy.

Płytki polerowane

Należy zapytać sprzedawcę, czy dana płytka wymaga impregnowania. W celu zabezpieczenia płytek przed plamieniem niezbędna jest impregnacja powierzchni polerowanej dostępnymi środkami chemii budowlanej (impregnatami do gresów polerowanych). Impregnację należy przeprowadzić przed lub po ułożeniu płytek oraz przed rozpoczęciem spoinowania.

Transport

Płytki należy przewozić środkami transportu, ustawiając jednostki ładunkowe (najlepiej w pionie) w jednej warstwie ściśle obok siebie. Wolne przestrzenie pomiędzy pudełkami z produktem należy zabezpieczyć, uniemożliwiając przesuwanie się ładunku podczas transportu.

Jak przygotować podłoże

Źle przygotowane podłoże jest najczęstszą przyczyną odspajania i pękania płytek. Podłoże należy oczyścić z kurzu, brudu, tłuszczów, farb itp. Musi być ono zwarte i czyste. Wszelkie nierówności w podłożu należy wyrównać zaprawą wyrównującą. Szczeliny dylatacyjne w warstwie ułożonych płytek powinny być zgodne z istniejącymi dylatacjami w podłożu.

Montaż płytek

Przed zamontowaniem płytek należy dokonać przeglądu całej zakupionej partii pod względem jakości powierzchni, odcieni i wymiarów, poprzez porównanie płytek z różnych opakowań, aby upewnić się, że nie nastąpiły pomyłki w trakcie wydawania towarów. Aby upewnić się, że partia jest jednolita, należy ułożyć płytki na powierzchni przeznaczonej do ich zamontowania i ocenić wizualnie. Po ułożeniu płytek reklamacje odnoszące się do tych pozycji nie będą uwzględniane.

Spoinowanie

Zaleca się układanie płytek na spoinę, gdyż płytki ułożone na styk tworzą zwartą okładzinę, która jest bardzo wrażliwa na wszelkiego rodzaju naprężenia i deformacje podłoża. Należy pamiętać, iż płytki wykazują także rozszerzalność liniową, wywołaną penetracją wody do wnętrza płytek. Dlatego powinno się układać płytki, stosując fugę. Szerokość spoiny powinna być proporcjonalna do długości boków płytki. Fugowanie należy przeprowadzić według sztuki budowlanej i zaleceń producentów chemii budowlanej.

Polecamy stosowanie fug znanych producentów chemii budowlanej mających atestowane produkty. Po zafugowaniu w czasie określonym przez producenta chemii budowlanej całą zamontowaną powierzchnię należy zmyć czystą wodą, uważając, aby nie wypłukać świeżych fug. Pominięcie opisanych czynności, które należy traktować jako integralną część prac montażowych, będzie się wiązało z dodatkowymi nakładami na zakup specjalistycznych środków do usunięcia pozostałości po fudze.

Klejenie

Zaleca się stosowanie zapraw klejowych uznanych producentów, mających atesty, certyfikaty oraz konsultację wyboru rodzaju zaprawy ze sprzedawcą (poinformowanie o miejscu montażu lub przeznaczenia produktu). Zaprawy powinny być stosowane zgodnie z zaleceniami producenta chemii budowlanej ze szczególnym uwzględnieniem sposobu nakładania, grubości warstwy, czasu wiązania i przeznaczenia (na zewnątrz lub wewnątrz).

Zaprawę klejową przygotowaną zgodnie z instrukcją należy rozprowadzić packą na przygotowanym wcześniej podłożu (klej musi całkowicie wypełniać przestrzeń pod płytką). Wielkość ząbków pacy dobrać w zależności od wielkości płytek. W miarę możliwości należy unikać zabrudzenia powierzchni licowej płytek i nie wypełniać zaprawą spoin. W przypadku zabrudzenia należy jak najszybciej usunąć je przy pomocy wilgotnej szmatki, nie dopuszczając do zarysowania powierzchni płytek.

Zabrudzenia na płytkach szkliwionych i nieszkliwionych spowodowane różnego rodzaju zaprawami należy usunąć odpowiednimi środkami. W przypadku zaschnięcia zabrudzeń na powierzchni płytek należy je usunąć, stosując środki czyszczące odpowiednich producentów. Odnosi się to także do usuwania zasuniętych fug. Przy zastosowaniu płytek na podłożach ogrzewanych, płytach gipsowych, balkonach oraz tarasach, powinno się stosować zaprawy adekwatne do tych podłoży według zaleceń producentów chemii budowlanej. Po zakończeniu montażu całą powierzchnię należy dokładnie umyć, stosując aktywne środki czyszczące.

Mity o płytkach

Najpopularniejsze mity dotyczące płytek:

mit 1 – płytki można układać bezfugowo,
mit 2 – płytki tonalne układamy we wzór,
mit 3 – do małej łazienki nadaje się tylko mała płytka,
mit 4 – płytki gresowe nadają się tylko na podłogę,
mit 5 – na ogrzewanie podłogowe nadają się tylko płytki gresowe,
mit 6 – płytki gresowe kleimy tylko na biały klej.